คู่มือการดำรงชีพในสหราชอาณาจักร

     อังกฤษ หรือ สหราชอาณาจักร มีชื่อเรียกแบบเต็มว่า The United Kingdom of Great Britain and Norther Island ซึ่งมักเรียกกันในชื่ออื่นอีกว่า The United Kingdom, U.K., Great Britain หรือ Britain

     สหราชอาณาจักร มีพื้นที่ทั้งหมด 243,610 ตารางกิโลเมตร ซึ่งประกอบไปด้วย ประเทศอังกฤษ (England), สก๊อตแลนด์ (Scotland), เวลส์ (Wales) และไอร์แลนด์เหนือ (Northern Ireland) โดยทิศเหนือจรดมหาสมุทรแอตแลนติก (Atlantic Ocean) ทิศตะวันออกจรดทะเลเหนือ (์North Sea) ทิศใต้จรดช่องแคบอังกฤษ (English Channel) และทิศตะวันตกจรดทะเลไอริช (Irish Sea) มีประชากรทั้งหมดประมาณ 62 ล้านคน เป็นชาวอังกฤษ 84 % ชาวสก๊อต 8 % ชาวเวลส์ 5 % และชาวไอร์แลนด์เหนือ 3 % แต่หากแบ่งตามเชื้อชาติสามารถแบ่งได้เป็น คนฝรั่งผิวขาว 92 % คนเอเชียใต้ (อินเดีย ปากีสถาน บังคลาเทศ ฯ) 4 % คนผิวดำ 2 % คนเชื้อชาติผสม 1.2 % คนจีน 0.4 % และอื่น ๆ (เอเชียตะวันออก อาหรับ ลาตินอเมริกา ฯลฯ) 0.4 % สหราชอาณาจักรปกครองโดยระบบประชาธิปไตยโดยมีสมเด็จพระนางเจ้าอลิชาเบ็ธที่ 2 ทรางเป็นองค์พระประมุข ซึ่งแม้ว่าสก๊อตแลนดื เวลส์ หรือไอร์แลนด์เหนือ จะมีระบบการปกครองเป็นของตนเอง แต่โดยรวมสหราชอาณาจักรก็ยังมีการบริหารจากส่วนกลางคือจากรัฐสภาที่ Westminster ในกรุงลอนดอน

     ประเทศอังกฤษ (England) มีพื้นที่ 130,395 ตารางกิโลเมตร มีเมืองหลวงคือ กรุงลอนดอน (London) ภาษาราชการคือ ภาษาอังกฤษ (English) จำนวนประชากร 51.5 ล้านคน ส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ (Church of England)

     สก๊อตแลนด์ (Scotland) มีพื้นที่ 78,772 ตารางกิโลเมตร มีเมืองหลวงคือ เอดินเบอระ (Edinburgh) (แต่เมืองที่ใหญ่ที่สุดของสก๊อตแลนด์คือ กลาสโกว (Glasgow) จำนวนประชากร 5.2 ล้านคน ส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ (Church of Scotland, The Kirk)

     เวลส์ (Wales, Cymru) มีพื้นที่ 20,779 ตารางกิโลเมตร มีเมืองหลวงคือ คาร์ดิฟ (Cardiff) ภาษาราชการ คือ ภาษาเวลช์ (Welsh) และภาษาอังกฤษ (English) จำนวนประชากร 3 ล้านคน ส่วนใหญ่นับถือศาสนา Anglican, Baptist

     ไอรแลนด์เหนือ (Northern Ireland) มีพื้นที่ 13,843 ตารางกิโลเมตร มีเมืองหลวง เบลฟัส (Belfast) ภาษาราชการคือ ภาษาอังกฤษ (English), ภาษาไอริช (Irish) และภาษาอัลสเทอร์ สก๊อต (Ulster Scots) จำนวนประชากร 1.8 ล้านคน ส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์ Protestants and Anglican

     ฤดูกาลในประเทศอังกฤษประกอบด้วย 4 ฤดู ได้แก่ ฤดูใบไม้ผลิ(Spring) ในช่วงเดือนมีนาคมถึงเดือนพฤษภาคม  ฤดูร้อน(Summer) ในช่วงเดือนมิถุนายนถึงเดือนสิงหาคม ฤดูใบไม้ร่วง(Autumn) ในช่วงเดือนกันยายนถึงเดือนพฤศจิกายน และฤดูหนาว(Winter) ในช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนกุมภาพันธ์ของทุกปี

     ประเทศอังกฤษมีชื่อในเรื่องของสภาพอากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อย ฝนตกชุก มีวันฝนตกอยู่เกินกว่าครึ่งปีในแต่ละปี และอากาศในอังกฤษในแต่ละวันก็เป็นเรื่องที่ยากจะคาดเดา ดังนั้นเมื่อออกนอกบ้าน ผู้คนที่นี่จึงมักจะเตรียมพร้อมในเรื่องของร่ม เสื้อผ้า กันฝน กันลม กันหนาว ติดตัวตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นฤดูกาลใด ถ้าต้องการตรวจสอบสภาพอากาศในแต่ละวัน สามารถดูได้ข่าวตอนเช้าในโทรทัศน์หรือเช็คข้อมูลจากเว็บไซต์(พิมพ์หาคำว่า BBC Weather) เป็นต้น

     เมื่อพูดถึงเรื่องของ เวลา หลายคนคงสังเกตตอนที่ดูเวลาของประเทศต่างๆ แล้วก็มักจะเห็นคำว่า GMT อยู่เสมอ GMT คืออะไร? GMT ย่อจากคำว่าเวลากรีนิช (Greenwich Mean หรือ Meridian Time) ที่ถือว่า เวลาเริ่มนับจากตำแหน่ง ณ ศูนย์สังเกตการณ์ Royal Observatory ที่เมืองกรีนิช ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของกรุงลอนดอน ดังนั้น ประเทศอังกฤษจึงมีเวลา GMT+0:00 คืออยู่บนเส้นแวง (Longitude) ที่ 0 และประเทศที่อยู่เลยไปทางทิศตะวันออกของเส้นแวงเช่น ประเทศในทวีปยุโรปและเอเชียก็จะมีเวลาที่เร็วกว่าอังกฤษ ส่วนประเทศที่อยู่ทางตะวันตกของเส้นแวงเช่นในทวีปอเมริกาเหนือและใต้ก็จะมีเวลาช้ากว่าอังกฤษ ดังนั้น ประเทศไทยตั้งอยู่บน GMT + 7:00 หมายความว่า เวลาในประเทศไทยขณะนี้เร็วกว่าเวลาของประเทศอังกฤษอยู่ 7 ชั่วโมง

     การเปลี่ยนเวลา ประเทศอังกฤษมีการหมุนเข็มนาฬิกาปรับไปปรับมาอยู่ 2 ครั้งในรอบหนึ่งปี เพื่อถือเป็นการชดเชยกับสภาพเวลาพระอาทิตย์ขึ้นและตกในแต่ละช่วงฤดูกาล ช่วงย่างเข้าฤดูร้อน (British Summer Time, BST) ที่พระอาทิตย์เริ่มตกช้าลงไปในแต่ละวัน(บางวันกว่าจะตกก็เป็นเวลากว่า 3 ทุ่ม) ในเช้ามืดของวันอาทิตย์หนึ่งของเดือนมีนาคม (เที่ยงคืนของวันเสาร์) รัฐบาลจะประกาศให้ทุกคนปรับหมุนเข็มนาฬิกาของตนไปข้างหน้า 1 ชั่วโมง และให้ใช้เวลาดังกล่าวเรื่อยไปจนถึงวันอาทิตย์หนึ่งในช่วงเดือนตุลาคม(เที่ยงคืนวันเสาร์) ที่พระอาทิตย์เริ่มตกเร็วขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ร่วง จึงประกาศให้ทุกคนหมุนเข็มนาฬิกาย้อนกลับมา 1 ชั่วโมง ให้มาอยู่ที่เดิม เช่น ตั้งแต่ช่วงเดือนตุลาคม 2552 เรื่อยมาจนถึงต้นเดือนมีนาคม 2553 เวลาอังกฤษจะช้ากว่าเวลาในไทยอยู่ 7 ชั่วโมง (อังกฤษเก้าโมงเช้าเป็นเวลาไทยบ่ายสี่โมง)แต่ตั้งแต่วันที่ 28 มีนาคม ไปจนถึง 31 ตุลาคม ที่มีการปรับหมุนเข็มนาฬิกาไปข้างหน้า 1 ชั่วโมง จะทำให้เวลาในอังกฤษช้ากว่าเวลาไทยเพียง 6 ชั่วโมง (อังกฤษเก้าโมงเช้าเป็นเวลาไทยบ่ายสามโมง)

     แม้ อังกฤษ เวลส์ และไอร์แลนด์เหนือ จะมีระบบการศึกษาใกล้เคียงกัน แต่ระบบการศึกษาของสก็อตแลนด์จะแตกต่างออกไป ในที่นี้จะขอกล่าวถึงการศึกษาในประเทศอังกฤษเท่านั้น ที่อังกฤษนี้ เด็กทุกคนที่มีอายุตั้งแต่ 5 ถึง 16 ปี จะต้องไปโรงเรียน โดยโรงเรียนรัฐบาล (public school) จะให้เรียนฟรี แต่ โรงเรียนเอกชน (Independent School) จะต้องเสียค่าเล่าเรียน หลังจากอายุ 16 ปี นักเรียนสามารถเลือกได้ว่าจะศึกษาต่อไปอีก 2 ปี (ชั้น Sixth Form) เพื่อได้ A-Level Qualification สำหรับเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยหรือไม่ (แต่กฏหมายใหม่ของอังกฤษจะค่อยๆ เปลี่ยนให้เด็กต้องไปโรงเรียนจนถึงอายุ 18 ปี) ในปัจจุบันนอกจากจะศึกษาในระดับ A-Level แล้ว ยังมีการศึกษาแบบอื่นๆ ให้เลือก เช่น GNVQ (General National Vocational Qualification) ซึ่งเป็นทางสายอาชีพ เช่น Engineering, Health Social Care, Leisure & Tourism เป็นต้น หรือ IBDP (International Baccalaureate Diploma Programme) ซึ่งเป็นหลักสูตร 2 ปี สำหรับนักเรียนอายุ 16 – 19 ปี เพื่อให้ได้รับ ประกาศนียบัตรที่เป็นที่ยอมรับจากมหาวิทยาลัยต่าง ๆ ทั่วโลก ในการใช้พิจารณารับเข้าศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย โดยนักเรียนสามารถเลือกเรียนด้วยภาษาอังกฤษ ฝรั่งเศส สเปน ภาษาใดภาษาหนึ่ง

     หลักสูตรการศึกษาหลักของอังกฤษ (National Curriculum) ที่เป็นหลักสูตรบังคับ ประกอบไปด้วยวิชาหลัก 3 วิชาคือ English, Mathematics และ Science และวิชาทั่วไป 9 วิชาได้แก่ Art & Design, Citizenship, Design & Technology, Geography, History, Information & Communication Technology, Modern Foreign, Music, Physical Education นักเรียนจะเรียนจบหลักสูตรบังคับ (Year 11, Key stage 4) เมื่ออายุ 15-16 ปี จะต้องสอบ GCSE จากนั้นถ้าต้องการศึกษาต่อก็สามารถเลือกได้ว่าจะศึกษาต่อใน Sixth form หรือ A-Level ของโรงเรียน Sixth form College หรือศึกษาสายวิชาชีพ (ซึ่งถึงแม้ว่าจะมีอายุเกิน 18 ปีก็สามารถเรียนในระดับนี้ได้) และเมื่อภายหลังจากจบในระดับ Sixth form แล้ว ถ้าคะแนนสอบของ A-Level ดี ก็สามารถเลือกเรียนในคณะและมหาวิทยาลัยที่เลือกได้

     เราสามารถเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆ ในประเทศอังกฤษด้วยเครื่องบิน รถยนต์ รถไฟ รถโดยสารประจำทาง หรือรถแท็กซี่ได้อย่างสะดวกสบาย การซื้อตั๋วสามารถซื้อ On-line จากอินเทอร์เน็ต หรือซื้อที่สถานี การซื้อตั๋วล่วงหน้าหรือถ้าสามารถซื้อตั๋วนักเรียนได้ก็จะยิ่งประหยัดค่าใช้จ่ายได้มากขึ้น การเดินทางโดยทางรถยนต์ ถนนของอังกฤษแบ่งออกเป็น ถนน M (Motorway) ถนน A และ ถนน B ถนนมอเตอร์เวย์ คือ ถนนทางด่วนระหว่างเมือง ห้ามคนเดิน ห้ามหัดขับรถ ห้ามรถจักรยาน ห้ามรถอีแต๋นหรือแทรกเตอร์ทางการเกษตรใช้เป็นเส้นทางขับขี่ ถนนมอเตอร์เวย์ แม้จะขับกันด้วยความเร็วแต่จัดว่าเป็นถนนที่ปลอดภัย ถนน A และถนน B เป็นเส้นทางเชื่อมเมืองและหมู่บ้าน ถนนA ใหญ่และขับได้เร็วกว่าถนนB การขับรถในอังกฤษต้องมีใบขับขี่อังกฤษ ส่วนใบขับขี่สากลสามารถใช้ได้ 1 ปีแต่ค่าประกันจะแพงกว่า

     การเดินทางโดยรถโดยสารประจำทาง(National Express หรือบริษัทเดินรถอื่น) 

     ตั๋วโดยสารสามารถซื้อได้แบบ On-line หรือซื้อได้ที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วในสถานี รถโดยสารที่วิ่งระหว่างเมืองจะมีราคาถูกและส่วนใหญ่จะมีการลดราคาถ้าซื้อตั๋วล่วงหน้าหรือซื้อในแบบ On-line

    สำหรับการขึ้นรถประจำทางในเมืองที่อยู่ นักเรียนจะต้องเตรียมเหรียญให้ตรงกับอัตราค่าโดยสาร เพราะบางครั้งพนักงานขับรถอาจไม่มีเงินทอนให้ ทำให้เราไม่สามารถขึ้นรถไปได้

     การเดินทางโดยทางรถไฟ (British Rail, Intercity) 

     เส้นทางรถไฟในอังกฤษมีเครือข่ายการเดินทางที่กว้างขวาง ซึ่งในปัจจุบันการ เดินทางไปในเส้นทางทิศเหนือหรือใต้ อาจดูสะดวกสบายกว่าการเดินทางในทิศตะวันออกหรือตะวันตก ซึ่งเช่นเดียวกับการซื้อตั๋วรถโดยสารประจำทาง เราสามารถซื้อตั๋วโดยสารรถไฟได้ในแบบ On-line หรือ ซื้อตรงที่สถานี ซึ่งจะมีทั้งเคาน์เตอร์ขายตั๋วหรือตู้ขายตั๋วอัตโนมัติให้

     การซื้อตั๋วที่ตู้อัตโนมัติ เป็นวิธีที่รวดเร็วเพราะไม่ต้องรอคิว(ปกติเครื่องจะว่าง) ต้องทำตามขั้นตอนที่ระบุไว้แต่ละเครื่อง โดยทั่วไปจะเริ่มที่เครื่องจะถามข้อมูล จำนวนคน (ผู้ใหญ่-เด็ก), สถานีปลายทาง, ชนิดของตั๋ว (เที่ยวเดียว-single, ไปกลับ-return, ตั๋วหนึ่งวัน-travel day card)   การจ่ายเงิน สามารถหยอดเหรียญหรือเสียบธนบัตร ซึ่งเครื่องจะทอนเงินในช่องที่เขียนว่า “Change” จากนั้นตั๋วจะถูกพิมพ์และออกมาจากช่องรับตั๋ว ในกรณีที่มีปัญหา สามารถขอความช่วยเหลือได้จากพนักงานที่เคาน์เตอร์ Assistance หรือ กดยกเลิก Cancel ซึ่งเครื่องควรจะคืนเงินให้ถ้าใส่เงินไปแล้ว กรณีซื้อตั๋วผิด เราสามารถคืนตั๋วที่ยังไม่ได้ใช้ ที่เคาน์เตอร์ขายตั๋ว หรือที่ เคาน์เตอร์ Assistance ได้

     การเดินทางท่องเที่ยวในกรุงลอนดอน 

      บัตร Oyster Card เป็นบัตรโดยสารแบบเติมเงินที่ใช้สำหรับการเดินทางด้วย รถไฟใต้ดิน (Tube)  รถเมล์ รถราง การใช้ Oyster Card จะช่วยลดราคาค่าเดินทางได้กว่าครึ่งเมื่อเทียบกับการซื้อตั๋วโดยสารด้วยเงินสด Oyster Card สามารถซื้อได้ที่สถานีรถไฟใต้ดินทุกสถานี โดยจะต้องเสียค่ามัดจำบัตร (Deposit) £5  และนักเรียนสามารถเติมเงินได้ตามจำนวนที่ต้องการโดยเติมกับพนักงานขายตั๋วรถไฟหรือเติมที่เครื่องขายตั๋วเครื่องที่เขียน  ว่า Oyster Top Up  ถ้านักเรียนต้องการคืนบัตร Oyster ก็จะได้รับค่ามัดจำบัตร £5 และเงินที่เหลืออยู่ในบัตรคืน (สำหรับนักเรียน ควรแจ้งด้วยว่าเป็นนักเรียนและแจ้งอายุ อาจต้องเตรียมสำเนาพาสปอร์ต หรือสำเนาเอกสารจากทางโรงเรียนติดตัวไปด้วย เวลาที่ซื้อตั๋วครั้งแรก เพราะจะสามารถซื้อบัตร Oyster ของนักเรียน ซึ่งจะช่วยประหยัดได้มากขึ้น)

     ส่วนนักเรียนที่ไม่ได้อยู่ในลอนดอน ถ้าต้องการมาเที่ยวลอนดอน แบบชั่วคราว อาจซื้อตั๋วแบบ Day Travelcard ซึ่งสามารถขึ้นได้ทั้งรถไฟ ใต้ดิน รถเมล์ และรถไฟบนดิน ได้ในเขตกรุงลอนดอน ทั้งนี้ควรวางแผนการท่องเที่ยวก่อนเพราะราคาของบัตรจะต่างกันไปขึ้นอยู่กับเขตหรือโซนที่ต้องการเดินทาง เวลาที่จะใช้ Travelcard ได้ต้องใช้หลังจาก 09.30 น. ในวันธรรมดา และใช้ได้ในวันเสาร์ อาทิตย์ และวันหยุดธนาคาร ยกเว้นรถเมล์กลางคืน

    สรุปข้อแนะนำเพื่อที่จะให้นักเรียนซื้อตั๋วโดยสารต่างๆ ได้ถูกลง

     1. ซื้อตั๋วที่เคาน์เตอร์ขายตั๋ว โดยแสดงบัตรนักเรียน ควรมีเอกสารเช่น สำเนา copy ของ Passport หรือเอกสารจากทางโรงเรียนติดตัว กรณีที่ที่อาจต้องใช้แสดงตนว่าเป็นนักเรียน

     2. ซื้อตั๋วไป-กลับ (return trip) ในครั้งเดียวกัน จะถูกกว่าแยกซื้อตั๋วเดี่ยว (single trip)

     3. ซื้อตั๋วล่วงหน้า (Early Bird)

     4. ซื้อตั๋วแบบ  Day Travel card

     ในอดีตร้านค้าต่างๆ ในอังกฤษ จะปิดทำการเร็วมากและจะปิดขายของในวันอาทิตย์เพราะถือเป็นวันพักผ่อนวันครอบครัว แต่ในปัจจุบันร้านค้าส่วนใหญ่จะเลื่อนเวลาปิดไปเป็นหนึ่งถึงสองทุ่ม หรืออาจช้ากว่านั้น แต่ก็มักไม่เกินสี่ทุ่มในคืนวันเสาร์ แต่สำหรับวันอาทิตย์ร้านค้าจะเปิดขายของช้าประมาณสิบเอ็ดโมงหรือเที่ยงและจะปิดเร็วคือสี่หรือห้าโมงเย็น

     ในทุกเมืองหรือถนนสายธุรกิจของเมืองต่างๆ มักจะมีถนนที่มีร้านค้าหลากหลายเรียงรายกันอยู่ซึ่งจะเรียกเหมือนๆ กันว่า High Street (ถ้าเป็นชุมชนไม่ใหญ่) หรือ Town Centre (ถ้าเป็นชุมชนเมืองที่ขนาดใหญ่ขึ้น) ที่โดยปกติร้านค้าจะเปิดประมาณเก้าโมงเช้าจนถึงหกโมงเย็น แต่ก็จะมีวันที่ร้านค้าปิดช้าจนสองถึงสามสี่ทุ่ม เรียกว่า “late night shopping”

     นอกจากร้านค้าตาม high street หรือ town centre ในอังกฤษก็จะมีแหล่งร้านค้าใหญ่นอกชานเมือง เรียกว่า “Retail Park” ซึ่งจะเป็นที่รวมร้านค้าใหญ่ ๆ ในลักษณะ warehouse เข้าไว้อยู่ด้วยกัน ซึ่งมักจะมี supermarket หรือปั้มน้ำมันอยู่ด้วย

     เงินตรา

     สกุลเงินของประเทศอังกฤษ คือ พาวนด์สเตอริงค์ (£, Pound sterling) หรือ เงินปอนด์ที่เรียกกันด้วยสำเนียงไทย ธนบัตรของอังกฤษ มีประเภท £50, £20, £10, £5 ส่วนเหรียญ มีตั้งแต่ £2, £1, 50p (Penceเพ็นซ์) 20p, 10p, 5p และ 1p ร้านค้าในอังกฤษส่วนใหญ่ไม่รับเงินสกุลยูโร ยกเว้นห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆ เช่น Harrods เป็นต้น อัตราแลกเปลี่ยนเงินตรา อยู่ที่ประมาณ £1 = 45.90 บาท (อัตราเปลี่ยนแปลงทุกวัน)

     ในการใช้บัตรเครดิตเพื่อซื้อสินค้า ปัจจุบันร้านค้าส่วนใหญ่ในประเทศอังกฤษจะเปลี่ยนไปใช้ระบบอิเล็กทรอนิกส์ ให้ผู้ถือบัตรเครดิตป้อนรหัสส่วนตัว (Password) เข้าไปกับเครื่องเพื่อยืนยันการซื้อขาย แทนการเซ็นต์ชื่อในใบสลิป การซื้อขายแบบเมืองไทย ดังนั้น หากจะใช้บัตรเครดิตในการซื้อสินค้า ต้องสอบถามพนักงานของร้านค้านั้นก่อน ว่ารับบัตรเครดิตที่ใช้วิธีการเซ็นต์ชื่อลงในสลิปได้หรือไม่

     ควรระลึกเสมอว่าเงินปอนด์แพงกว่าเงินบาทมาก (1 ปอนด์ ประมาณ 45.90 บาท) นักเรียนควรใช้อย่างระมัดระวัง

     ว่าด้วยความปลอดภัย

     โดยปกติอังกฤษเป็นประเทศที่ปลอดภัย แต่ด้วยการที่มีคนต่างชาติจากประเทศในยุโรปตะวันออกที่ยากจนเข้ามาอาศัยอยู่จำนวนมาก ตามเงื่อนไขการรวมกลุ่มประเทศ European Union รวมถึงสภาวะทางเศรษฐกิจที่ไม่ดี มีผู้ตกงานมาก จึงทำให้เกิดปัญหาการลักเล็กขโมยน้อย ฉกชิงวิ่งราวอยู่อย่างมาก จึงขอให้นักเรียนช่วยกันระมัดระวังตัว เวลาที่ยืนเบียดเสียดผู้คน บนถนน ร้านรวง หรือบนรถไฟ รถโดยสารสาธารณะ ต้องระวังการล้วงกระเป๋า ถ้าจะถ่ายรูป หรือหยิบของในกระเป๋า ควรปิดกระเป๋าให้เรียบร้อยก่อน อย่าวางกระเป๋าทิ้งไว้หรือเปิดกระเป๋าทิ้งอ้าไว้หรือใส่ของประดับดูมีค่าล่อตาล่อใจมิจฉาชีพ ควรสะพายกระเป๋าไว้หน้าตัว นอกจากนี้ ขอให้หลีกเลี่ยงการเดินในที่เปลี่ยว ไม่ควรเดินไปเที่ยวไหนหรือกลับบ้านดึกเพียงลำพัง ขอให้ตระหนักว่า การไปกลับระหว่างบ้านและโรงเรียน โดยทั่วไปจะไม่มีรถรับส่ง นักเรียนจะต้องเดินเท้าหรือขึ้นรถประจำทางเอง

     ไม่ควรพกเงินติดตัวคราวละมากๆ เพราะอาจทำหาย หรือถูกขโมย หากมีความจำเป็นต้องพกเงิน ควรแยกเก็บไว้หลายที่ ควรเก็บเงินหรือของมีค่าไว้ในที่ที่ปลอดภัย เช่นฝากเงินและสิ่งของมีค่าไว้กับผู้ที่ไว้ใจได้ เช่น  Host Family ครูที่โรงเรียนกำหนดไว้ให้เป็นผู้ดูแล โดยทุกครั้งที่มีการฝากเงินหรือขอเบิกเงินต้องมีการขอหลักฐานการรับฝากหรือถอนเพื่อการอ้างอิงทุกครั้ง

     อื่นๆ ทั่วไป : ระบบไฟฟ้า

     ระบบไฟฟ้าของประเทศไทยมีกำลัง 220 โวลท์ และ 50 เฮิตซ์ ส่วนของประเทศอังกฤษมีกำลังใกล้เคียงกัน คือ 240 โวลท์ และ 50 เฮิตซ์ ดังนั้น เราสามารถนำเครื่องไฟฟ้าจากเมืองไทยมาใช้ที่อังกฤษได้ แต่  อย่างไรก็ตาม ลักษณะของปลั๊กไฟอังกฤษเป็นแบบ 3 ตา ดังนั้นเครื่องใช้ไฟฟ้าที่นำมาจากเมืองไทยจึงสามารถนำมาใช้ที่ประเทศอังกฤษได้ ถ้ามีตัวปรับปลั๊ก (socket adapter) จากแบบไทย 2 ตา ไปเป็น 3 ตา ถ้าต้องการซื้อ สามารถหาซื้อได้ที่ร้านค้า แผนกเครื่องไฟฟ้า หรือแผนกกระเป๋าเดินทาง

     น้ำหนักและมาตรวัด

     ในประเทศอังกฤษ ระบบเมตริกและระบบอิมพีเรียลยังใช้ร่วมกันอยู่ เช่น นิ้ว เซนติเมตร ฟุต หลา หรือ เมตร หรือ ไมล์  เบียร์จะวัดเป็น ไพนท์ (1 ไพนท์ = 0.568 ลิตร) น้ำมันวัดเป็นทั้งแกลลอนและลิตร (1แกลลอน = 4.55 ลิตร = 1.2 แกลลอนสหรัฐ)